Ρεξ

Λοιπόν, καθίστε να ακούσετε την ιστορία μου! Να σας προετοιμάσω όμως, εν είναι και πολύ ευχάριστη…Από την αρχή της ζωής μου και επί ένα έτος, βρισκόμουν σε φιλοξενία επί πληρωμή σε έναν άνθρωπο, που υποτίθεται ότι είχε εμπειρία και γνώσεις και θα μπορούσε να με μεγαλώσει σωστά! Προφανώς αυτό δεν ίσχυε και φαινόταν ως αντικτυπό στην συμπεριφορά μου. Κάθε φορά που γνωρίζα κάποιον για πρώτη φορά του αγρίευα αμέσως, δεν τον ήθελα ρε παιδί μου, φοβόμουν! Όταν έφτασα στο καταφύγιο ήμουν ένα πολύ μπερδεμένο πλάσμα και ενώ αποζητούσα τρελά την ανθρώπινη επαφή, παράλληλα είχα μάθει να την φοβόμαι. Όσο διάστημα βρίσκομαι στο καταφύγιο, έχω κάνει τεράστια άλματα και πλέον με μία μικρή βοήθεια (καμία λιχουδιά δηλαδή μην φανταστείτε, είμαι εύκολο παιδί) γνωρίζω όποιον θέλετε χωρίς πρόβλημα. Αν είναι και κάποιος ανθρώπος που ξέρω, τότε είμαι μάλαμα! Δεν πάει να με στρυφογυρνάν στον αέρα, δεν αντίδραω καθόλου. Ο αγαπημένος μου φίλος είναι το μπαλάκι μου, το οποίο δεν αποχωρίζομαι ακόμη και όταν θέλω να πιω νερό. Κάθε μέρα περιμένω, με το μπαλάκι στο στόμα, για να μου ανοίξουν την πόρτα, όταν έρχεται η ώρα του να προαυλιστώ και για μια ώρα να μπορώ να πηγαίνω και να το φέρνω για να παίξουμε συνεχόμενα και χωρίς σταματημό. Μου λένε ότι είμαι ένα απίστευτα έξυπνο πλάσμα, το μόνο σίγουρο είναι ότι μαθαίνω πανεύκολα και τους κοιτάω όλους στα μάτια για να καταλάβω τι θέλουν! Θα γινόμουν ένας τρομερός σύντροφος και προστάτης, όμως φυσικά χρειάζομαι έναν άνθρωπο με πραγματική εμπειρία, σωστό χειρισμό και πάνω από όλα πολλά αποθέματα αγάπης. Η αλήθεια είναι ότι πέρασα πολύ δύσκολα, όμως δεν το έχω μοιραστεί με κανέναν. Έτσι, δεν ξέρουν τι ακριβώς πήγε λάθος πριν με γνωρίσουν. Δυστυχώς, μάλλον αυτό θα μου στερήσει το σπίτι που τόσο αξίζει σε όλα τα αδέσποτα ζωάκια… Φυσικά εγώ ελπίζω σε ένα θαύμα, κάποιον που θα μπορέσει να με δει όπως πραγματικά είμαι και να με ερωτευτεί όπως και οι άνθρωποι στο καταφύγιο!